หลักสูตรเกี่ยวกับคำบอกเจ้าของและคำชี้เฉพาะ - เตรียมสอบ TOEIC®

สำหรับการสอบ TOEIC® การเข้าใจเรื่อง คำบอกเจ้าของ (Possessive) และ คำชี้เฉพาะ (Demonstrative) เป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะสองเรื่องนี้จะช่วยให้คุณระบุได้ว่า สิ่งของนั้นเป็นของใครหรือของอะไร และบอกได้อย่าง ชัดเจนว่าสิ่งไหน / ใครที่กำลังพูดถึง

หลักสูตรนี้เป็นส่วนเสริมของหลักสูตรเกี่ยวกับ Adjektiv และ Adverb ที่คุณสามารถดูได้ที่นี่ :

• หลักสูตร Adjektiv สำหรับ TOEIC®
• หลักสูตร Adverb สำหรับ TOEIC®

1. คำบอกเจ้าของในภาษาอังกฤษ

A. คำคุณศัพท์บอกเจ้าของ (Adjektiv possessif)

Adjektiv possessif จะวางอยู่ หน้าคำ Nomen เสมอ เพื่อระบุว่า สิ่งนั้นเป็นของใครหรือของอะไร

เวลาคุณใช้ Adjektiv possessif ให้ระวังความแตกต่างระหว่าง his (ของผู้ชาย) และ her (ของผู้หญิง)

• My book is on the table.
  (หนังสือของฉันอยู่บนโต๊ะ)
• Your car is red.
  (รถของคุณสีแดง)
• His phone is new.
  (โทรศัพท์ของเขาใหม่)
• Her jacket is warm.
  (แจ็คเก็ตของเธออุ่น)
• Its tail is wagging.
  (หางของมันกำลังแกว่ง) [สำหรับสัตว์]
• Our teacher is very kind.
  (ครูของเรามีน้ำใจมาก)
• Their house is big.
  (บ้านของพวกเขาใหญ่)

ความแตกต่างกับภาษาไทย:
ในภาษาไทย คำว่า "ของเขา" อาจหมายถึงผู้ชายหรือผู้หญิงก็ได้ แต่ในภาษาอังกฤษจะต้องแยก his (สำหรับผู้ชาย) และ her (สำหรับผู้หญิง)

• Paul loves his dog. (Paul รักหมาของเขา) → "his" เพราะ Paul เป็นผู้ชาย
• Anna loves her dog. (Anna รักหมาของเธอ) → "her" เพราะ Anna เป็นผู้หญิง

การแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจนด้วย own และ by ...self

own ใช้เพื่อเน้นว่า บุคคลนั้นเป็นเจ้าของสิ่งนั้นแต่เพียงผู้เดียว โดยจะใช้ร่วมกับ Adjektiv possessif (my, your, his, her, our, their) เพื่อย้ำความเป็นเจ้าของ

• I have my own room.
  (ฉันมีห้องของตัวเอง) → เน้นว่าห้องนี้เป็นของฉัน ไม่ใช่ห้องร่วม
• She runs her own business.
  (เธอดำเนินธุรกิจของตัวเอง) → เธอเป็นเจ้าของแต่ผู้เดียว
• We want to buy our own house.
  (เราต้องการซื้อบ้านของตัวเอง)

on one's own หมายถึง ทำเองคนเดียว โดยไม่มีใครช่วย มีความหมายเหมือนกับ by oneself

• He did his homework on his own.
  (เขาทำการบ้านด้วยตัวเอง)
• She traveled on her own.
  (เธอเดินทางด้วยตัวเอง)
• I live on my own.
  (ฉันอยู่คนเดียว)

คุณยังสามารถใช้ by myself / by yourself / by himself... ซึ่งมีความหมายเดียวกัน:

• I fixed my bike by myself.
  (ฉันซ่อมจักรยานเอง)
• They built the house by themselves.
  (พวกเขาสร้างบ้านด้วยตัวเอง)

B. คำสรรพนามบอกเจ้าของ (Pronomen possessif)

Pronomen possessif ใช้ แทนคำ Nomen ที่ได้พูดถึงไปแล้วก่อนหน้านี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการซ้ำคำเดิม และ ห้ามตามด้วย Nomen หลัง Pronomen possessif

• ❌ This pen is my pen.
  ✅ This pen is mine.
  (ปากกานี้เป็นของฉัน)
• ❌ Is that bag your bag?
  ✅ Is that bag yours?
  (ถุงใบนั้นเป็นของคุณหรือเปล่า)
• ❌ That phone is his phone.
  ✅ That phone is his.
  (โทรศัพท์นั้นเป็นของเขา)
• ❌ The red coat is her coat.
  ✅ The red coat is hers.
  (เสื้อโค้ทสีแดงนั้นเป็นของเธอ)
• ❌ This is our apartment, and that is their apartment.
  ✅ This is our apartment, and that one is theirs.
  (นี่คืออพาร์ตเมนต์ของเรา และอีกห้องนั้นเป็นของพวกเขา)

กรณีพิเศษของ Pronomen indéfini

เมื่อใช้ Pronomen indéfini เช่น someone (บางคน), everyone (ทุกคน), nobody (ไม่มีใคร) จะ ไม่สามารถใช้ Pronomen possessif เช่น mine, yours, his... ตามหลังได้ ให้ใช้ "their" เพื่อพูดถึงการเป็นเจ้าของ

• ใช้ "their" (ในรูปเอกพจน์) หลัง Pronomen indéfini เพื่อไม่ต้องระบุเพศ
  • Someone forgot their keys.
    (มีบางคนลืมกุญแจของตัวเอง)
  • Everybody should do their best.
    (ทุกคนควรทำให้ดีที่สุด)
• ห้ามใช้ Pronomen possessif หลัง Pronomen indéfini: ต่างจากประโยคปกติ จะ ไม่พูดว่า "Someone took my book. I think the book is mine." แต่ให้ใช้ "theirs" แทน:
  • ❌ Somebody took my book. I think the book is mine.
    ✅ Somebody took my book. I think it's theirs.
    (มีบางคนเอาหนังสือของฉันไป ฉันคิดว่ามันเป็นของเขา/เธอ)

Pronomen possessif ที่เกี่ยวกับ "it"

สำหรับ "it" แทบจะไม่ใช้ “its” เป็น Pronomen possessif เพราะมักจะ เปลี่ยนรูปประโยคใหม่

• ❌ The house is old. The doors are its.
  ✅ The house is old. Its doors are broken.

C. รูป Genitiv

Genitiv saxon (โดยทั่วไปแสดงด้วย « 's ») ใช้เพื่อ ระบุความเป็นเจ้าของ โดยใช้กับ บุคคล, สัตว์ หรือสิ่งที่ถือว่าเป็น สิ่งมีชีวิต (เรียกว่า เจ้าของ)

วิธีการสร้าง Genitiv

• เติม « ’s » หลังเจ้าของ (ในรูปเอกพจน์)
  • John’s book.
    (หนังสือของ John)
  • The cat’s bowl.
    (ชามอาหารของแมว)
  • My brother’s car.
    (รถของพี่ชายของฉัน)
• เติม « ’ » (โดยไม่เติม s) หลัง เจ้าของในรูปพหูพจน์ที่ลงท้ายด้วย -s
  • The students’ classroom.
    (ห้องเรียนของนักเรียน) → "students" ลงท้ายด้วย s แล้ว จึงเติมแค่ apostrophe

ข้อยกเว้นเล็กน้อย:

• หากมี เจ้าของ 2 คนขึ้นไป ให้เติม ’s หลังเจ้าของคนสุดท้ายเท่านั้น
  • John and Mary's car.
    (รถของ John และ Mary)
• หาก เจ้าของ เป็น Nomen ที่ลงท้ายด้วย "s" (เช่น Lucas, Alexis, ...) สามารถใช้ ’ หรือ ’s ก็ได้
  • Alexis’ car = Alexis’s car
    (รถของ Alexis)

อ่านเพิ่มเติมได้ที่ หลักสูตรเกี่ยวกับ Nomen พหูพจน์

เมื่อไรควรใช้ Genitiv

• กับบุคคล: ใช้ ’s เมื่อพูดถึงสิ่งที่ เป็นของบุคคล ซึ่งเป็นรูปแบบที่ใช้บ่อยที่สุด
  • Emma’s dress
    (ชุดของ Emma)
  • Tom’s idea
    (ความคิดของ Tom)
  • My friend’s house
    (บ้านของเพื่อนของฉัน)
  • My parents’ car
    (รถของพ่อแม่ของฉัน)
• กับสัตว์:
  • เมื่อ สัตว์ ถือว่าเป็น สิ่งมีชีวิต มักใช้ Genitiv:
    • The dog’s tail.
      (หางของสุนัข)
    • The bird’s nest.
      (รังของนก)
  • สำหรับ สัตว์ที่ดูห่างเหิน (เช่น แมลง สัตว์ป่า) หรือเพื่อความเป็นทางการ อาจใช้ "of" ได้เช่นกัน:
    • The legs of the spider.
      (ขาของแมงมุม) แต่ "The spider’s legs" ก็ใช้ได้
• กับกลุ่มบุคคล: ใช้ Genitiv กับ องค์กร, บริษัท หรือ กลุ่มคน
  • The government’s decision.
    (การตัดสินใจของรัฐบาล)
  • The company’s success.
    (ความสำเร็จของบริษัท)
  • The team’s coach.
    (โค้ชของทีม)
• กับสถานที่และร้านค้า: มักใช้ ’s กับ สถานที่, โดยเฉพาะ ร้านค้า และ สถานประกอบการ
  • The city’s mayor.
    (นายกเทศมนตรีของเมือง)
  • London’s weather.
    (สภาพอากาศของลอนดอน)
  • The baker’s shop.
    (ร้านเบเกอรี่)
  • I’m going to the dentist’s.
    (ฉันจะไปที่คลินิกหมอฟัน)
• กับเวลาและช่วงเวลา: Genitiv ใช้บ่อยสำหรับระบุ ระยะเวลา และ เวลา
  • Yesterday’s news.
    (ข่าวของเมื่อวาน)
  • A week’s holiday.
    (วันหยุดหนึ่งสัปดาห์)
  • Three years’ experience.
    (ประสบการณ์สามปี)
• กับสำนวนบางอย่าง: genitiv ถูกใช้ใน วลีประจำ
  • At arm’s length.
    (ในระยะห่างแขน)
  • For heaven’s sake!
    (โอ้พระเจ้า!)
  • A stone’s throw from here.
    (อยู่ใกล้แค่โยนหินถึง)

แล้วที่เหลือล่ะ? (ที่ไม่ถือว่าเป็นสิ่งมีชีวิต)

สำหรับ สิ่งของไม่มีชีวิต มักใช้ "of" แทน Genitiv

• The door of the house
  (มากกว่าการใช้ "The house’s door")
• The title of the book.
  (ชื่อหนังสือ)
• The color of the car.
  (สีของรถ)

แต่บางกรณี Genitiv ก็ใช้ได้ หากสิ่งของนั้น เกี่ยวข้องกับบุคคลหรือถูกมองว่าเป็นบุคคล

• The car’s engine.
  (เครื่องยนต์ของรถ)
• The ship’s captain.
  (กัปตันของเรือ)
• The country’s economy.
  (เศรษฐกิจของประเทศ)

2. คำชี้เฉพาะในภาษาอังกฤษ

A. คำคุณศัพท์ชี้เฉพาะ (Adjektiv démonstratif)

Adjektiv démonstratif จะวางหน้าคำ Nomen เสมอและระบุว่า สิ่งของหรือบุคคลนั้นอยู่ใกล้หรือไกล (ตามระยะทาง)

มี 4 รูปแบบ:

• This book is interesting.
  (หนังสือเล่มนี้น่าสนใจ)
• These shoes are mine.
  (รองเท้าคู่นี้เป็นของฉัน)
• That house on the hill is beautiful.
  (บ้านหลังนั้นบนเนินเขาสวยมาก)
• Those cars over there are expensive.
  (รถคันนั้นที่อยู่ตรงโน้นราคาแพง)

B. คำสรรพนามชี้เฉพาะ (Pronomen démonstratif)

เมื่อใช้ this, these, that, those เดี่ยวๆ (ไม่มี Nomen ตามหลัง) จะเป็น Pronomen démonstratif ใช้แทน Nomen เพื่อ ระบุสิ่งของหรือบุคคล

• This (เอกพจน์): “This is my seat.” (นี่คือที่นั่งของฉัน)
• These (พหูพจน์): “These are my friends.” (พวกนี้คือเพื่อนของฉัน)
• That (เอกพจน์): “That is my car over there.” (นั่นคือรถของฉันที่อยู่ตรงโน้น)
• Those (พหูพจน์): “Those are her children.” (พวกนั้นคือเด็กของเธอ)

• What is this?
  (นี่คืออะไร)
• I don’t like that.
  (ฉันไม่ชอบอันนั้น)
• These are the best cookies I’ve ever had.
  (คุกกี้พวกนี้อร่อยที่สุดที่ฉันเคยกินมา)
• Those are too far away.
  (พวกนั้นอยู่ไกลเกินไป)

สามารถใช้รูปย่ออย่าง That’s (That is) และ What’s this? (What is this?) ในบทสนทนา

C. กรณีอื่นๆของการใช้คำชี้เฉพาะ

คำชี้เฉพาะ this, that, these, those ไม่ได้ใช้แค่ระบุ สิ่งของหรือบุคคลตามระยะทาง เท่านั้น แต่ยังใช้ใน บริบทอื่น เช่น ระบุเวลา, แนะนำ แนวคิด, เน้น จุดสำคัญ หรือแสดงความคิดเห็น

การพูดถึงเวลา (Present, Past, Future)

คำชี้เฉพาะ สามารถใช้เพื่อ ระบุเหตุการณ์ตามช่วงเวลา

• This และ these ใช้อ้างอิงถึง ปัจจุบัน หรือ อนาคตอันใกล้
• That และ those ใช้อ้างอิงถึง อดีต หรือ อนาคตที่อยู่ไกลออกไป

• I’m really enjoying this summer.
  (ฉันกำลังสนุกกับฤดูร้อนนี้) → หมายถึงฤดูร้อนที่กำลังดำเนินอยู่
• Those were the good old days.
  (วันเก่าๆ นั้นเป็นช่วงเวลาที่ดี) → หมายถึงช่วงเวลาที่ผ่านไปแล้ว
• That day changed my life.
  (วันนั้นเปลี่ยนชีวิตของฉัน) → หมายถึงวันหนึ่งในอดีต

การเน้น Adjektiv หรือ Adverb

สามารถใช้ this และ that เพื่อ เน้นหรือผ่อนน้ำหนัก Adjektiv หรือ Adverb

• This → เน้นความเข้มข้น
  • I didn't expect the exam to be this difficult!
    (ฉันไม่คิดว่าข้อสอบจะยากขนาดนี้!)
  • Why are you talking this loudly?
    (ทำไมคุณพูดเสียงดังขนาดนี้?)
• That → ใช้เพื่อ ลดความเข้มข้นหรือแสดงความสงสัย
  • The movie wasn't that interesting.
    (หนังเรื่องนี้ไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่)
  • She doesn’t look that tired.
    (เธอไม่ดูเหนื่อยขนาดนั้น)

การนำเสนอแนวคิดหรือหัวข้อสนทนา

มักใช้ this และ these เมื่อต้องการนำเสนอ แนวคิดใหม่ ส่วน that และ those เพื่อพูดถึง แนวคิดที่กล่าวถึงแล้วหรือเป็นที่รู้จัก

• This is what I wanted to tell you.
  (นี่แหละสิ่งที่ฉันอยากบอกคุณ) → กำลังจะแนะนำข้อมูลใหม่
• That’s exactly what I meant!
  (นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันหมายถึง!) → ยืนยันแนวคิดที่พูดถึงแล้ว
• These are my thoughts on the topic.
  (นี่คือความเห็นของฉันเกี่ยวกับหัวข้อนี้)
• Those who work hard succeed.
  (คนที่ขยันจะประสบความสำเร็จ)

การเน้นมาก/น้อย (much/many)

คำชี้เฉพาะ ยังใช้เพื่อเน้น ปริมาณ หรือเปรียบเทียบ ปริมาณมากกว่า/น้อยกว่า ด้วย much (สิ่งที่นับไม่ได้) และ many (สิ่งที่นับได้)

• I didn’t expect this much work.
  (ฉันไม่คิดว่าจะมีงานเยอะขนาดนี้!)
• I’ve never seen that many people at the beach.
  (ฉันไม่เคยเห็นคนเยอะขนาดนั้นที่ชายหาด)

ความแตกต่างระหว่าง this much และ that much

This much ใช้เมื่อ พูดถึงปริมาณมากหรือปัจจุบัน

• I didn’t expect this much work.
  (ฉันไม่คิดว่าจะมีงานเยอะขนาดนี้!) → หมายถึงงานตรงหน้ามากกว่าที่คิด

That much ใช้เพื่อ เปรียบเทียบหรือผ่อนน้ำหนักปริมาณ

• I don't like coffee that much.
  (ฉันไม่ได้ชอบกาแฟขนาดนั้น) → หมายถึงชอบบ้าง แต่ไม่มาก

ถ้าพูดถึงสิ่งที่ อยู่ตรงหน้า หรือสถานการณ์ในขณะนั้น ให้ใช้ this much / this many หาก เปรียบเทียบกับสถานการณ์อื่น หรือ ผ่อนน้ำหนัก ให้ใช้ that much / that many

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ much และ many ได้ที่ หลักสูตร Pronomen indéfini

สรุป

ในภาษาอังกฤษ Possessif ใช้เพื่อ แสดงความเป็นเจ้าของ (โดยใช้ Adjektiv possessif, Pronomen possessif รวมถึง Genitiv saxon) ส่วน Démonstratif ใช้เพื่อระบุอย่างชัดเจนว่า กำลังพูดถึงสิ่งไหนหรือใคร (ตามระยะและจำนวน)

สิ่งสำคัญคือให้เข้าใจความแตกต่างในการใช้งาน:

• Possessif: ใครเป็นเจ้าของ? (my, your, his, her, our, their, mine ฯลฯ)
• Démonstratif: กำลังพูดถึงสิ่งไหนหรือใคร และอยู่ใกล้หรือไกล? (this, these, that, those)

หลักสูตร TOEIC® อื่นๆ

นี่คือหลักสูตรอื่นๆ สำหรับการเตรียมสอบ TOEIC® ของคุณ:

• 🔗 ภาพรวม Pronomen สำหรับ TOEIC®
• 🔗 หลักสูตรรวมสำหรับเตรียมสอบ TOEIC®